W dziedzinie komunikacji kod Morse'a zapisał się w historii jako niezawodna i wszechstronna metoda przekazywania wiadomości. Opracowany przez Samuela Morse'a i Alfreda Vaila na początku lat trzydziestych XIX wieku, kod Morse'a wykorzystuje serię kropek i kresek do reprezentowania liter i cyfr. Z biegiem lat stał się istotnym środkiem komunikacji, szczególnie w telegrafii.
Kod Morse'a to sposób komunikacji za pomocą dźwięków lub świateł, który mogą zrozumieć tylko osoby znające kod. Symbole kodu Morse'a są reprezentowane przez unikalne sekwencje kropek i kresek, które reprezentują literę lub cyfrę. Łatwo jest przetłumaczyć tekst, jeśli jesteś czytelnikiem kodu Morse'a. Myślnik ma trzykrotnie dłuższy czas trwania niż kropka. Jeśli chodzi o komunikację w sytuacjach awaryjnych, sygnały alarmowe SOS składające się z trzech kropek, trzech kresek i trzech kropek okazały się bardzo przydatne. Gdy telefony (a później radiotelefony i telefony komórkowe) stały się bardziej popularne, radioamatorzy zaczęli używać angielskich translatorów kodu Morse'a głównie dla zabawy. Kod Morse'a pozostaje zarezerwowany dla niektórych amatorskich pasm radiowych.
.... . .-.. .-.. --- / ..-. .-. --- -- / -.-. ..- -... .. -..- ... --- .-..
Rozwój systemów telegraficznych rozpoczął się w XIX wieku po odkryciu elektromagnetyzmu w 1820 roku. Prosty system telegraficzny został wynaleziony przez Samuela Morse'a, Josepha Henry'ego i Alfreda Vaila, wykorzystując jedynie impulsy elektryczne i ciszę między liniami.
Oryginalny odbiornik telegraficzny Morse'a wykorzystywał mechanizm zegarowy i elektromagnes do oznaczania odebranych impulsów na taśmie papierowej. Operatorzy mogli następnie przetłumaczyć oznaczenia na taśmie papierowej na wiadomości tekstowe. Alfred Vail oszacował częstotliwość występowania liter w języku angielskim i przypisał najczęściej używanym literom krótsze sekwencje kodowe, podczas gdy rzadziej występującym literom przypisano dłuższe sekwencje. Kod ten został po raz pierwszy użyty w 1844 roku i został nazwany kodem stacjonarnym Morse'a lub amerykańskim kodem Morse'a. Friedrich Clemens Gerke przedstawił poprawiony i ulepszony alfabet Morse'a w 1848 roku, który został później zatwierdzony przez Niemiecko-Austriackie Towarzystwo Telegraficzne. Międzynarodowy standard kodu Morse'a (ITU), który jest używany do dziś, został ostatecznie opracowany w 1865 roku.
Nasz dekoder kodu Morse'a prawidłowo konwertuje tekst na kod Morse'a. Oto metoda korzystania z konwertera kodu Morse'a.
Chociaż translatory kodu Morse'a są potężnymi narzędziami do pracy z kodem Morse'a, mają one pewne ograniczenia:
Text |
Morse Code |
Text |
Morse Code
|
a |
.- |
A |
.- |
b |
-… |
B |
-… |
c |
-.-. |
C |
-.-. |
d |
-.. |
D |
-.. |
e |
. |
E |
. |
f |
..-. |
F |
..-. |
g |
–. |
G |
–. |
h |
…. |
H |
…. |
i |
.. |
I |
.. |
j |
.— |
J |
.— |
k |
-.- |
K |
-.- |
l |
.-.. |
L |
.-.. |
m |
– |
M |
– |
n |
-. |
N |
-. |
o |
— |
O |
— |
p |
.–. |
P |
.–. |
q |
–.- |
Q |
–.- |
r |
.-. |
R |
.-. |
s |
… |
S |
… |
t |
- |
T |
- |
u |
..- |
U |
..- |
v |
…- |
V |
…- |
w |
.– |
W |
.– |
x |
-..- |
X |
-..- |
y |
-.– |
Y |
-.– |
z |
–.. |
Z |
–.. |
` |
None |
. (FULL STOP) |
.-.-.- |
’ |
.—-. |
0 |
—– |
~ |
None |
1 |
.—- |
! |
-.-.– |
2 |
..— |
@ |
.–.-. |
3 |
…– |
# |
None |
4 |
….- |
$ |
…-..- |
5 |
….. |
% |
None |
6 |
-…. |
^ |
None |
7 |
–… |
& |
.-… |
8 |
—.. |
* |
None |
9 |
—-. |
( |
-.–. |
(UNKNOWN STATION) |
.-.- |
) |
-.–.- |
(OUT) |
.-.-. |
_ |
..–.- |
(WAIT) |
.-… |
- |
-….- |
(BREAK-IN) |
-…-.- |
= |
-…- |
(BREAK) |
-…- |
+ |
.-.-. |
(CLOSING) |
-.-..-.. |
{ |
None |
(START TRANSMISSION) |
-.-.- |
[ |
None |
|
-..— |
} |
None |
(BREAK-IN) |
-.–. |
] |
None |
(END OF WORK) |
…-.- |
: |
—… |
(END OF WORK) |
…-.- |
; |
-.-.-. |
(UNDERSTOOD) |
…-. |
? |
..–.. |
(UNDERSTOOD) |
…-. |
à |
.–.- |
(DISTRESS SIGNAL) |
…—… |
å |
.–.- |
À |
.–.- |
ä |
.-.- |
Å |
.–.- |
ch |
—- |
Ä |
.-.- |
è |
.-..- |
CH |
—- |
é |
..-.. |
È |
.-..- |
ö |
—. |
É |
..-.. |
ü |
..– |
Ö |
—. |
ß |
…–.. |
Ü |
..– |
ñ |
–.– |
Ñ |
–.– |